Δευτέρα 13 Απριλίου 2009

Ένα ποίημα,... καλό Πάσχα!







του Σέργιου Ασράφ



Σε είδα εκείνη τη σαρακοστή στο Αλ χιντ Αμπίμ.
Πασχαλιά μύριζε στα κούδια στο παράλι.
Κι αν αλυχτούσαν οι γκαμήλες τη στιγμή,
με ρούμι πέρσικο με πότισες -φαρμάκι-
ζωή χωρίς υπόνοια του πάθους, ανατολή,
σε ρώτησα παστρίκια πού κινούσες.
-Αλγέρι! Με κούρσεψαν οι άνεμοι της λήθης.
Πηγαίνω μια λαμπάρδα* στο παιδί μου
γιατί το πάσχα δεν έχρεε στο Αλ χιντ Αμπίμ.
-Τί λαμπάρδα; Σημάδια έχει της Άνοιξης; Λουλούδια;
-Όχι, ουχί...είναι ένας αυγουλίνος. Δες το!
-Στρουμφ είναι, είπα και έσβησα το τσιγάρο.
με έκαιε...

(Το ποίημα έχει μελοποιηθεί από τον Κούρτη Φίνο)

                                             
                                                *λαμπάρδα = η λαμπάδα

    
 Ο Σέργιος Ασράφ είναι από την Παλαιστίνη, "εκεί που ενώνονται οι κόσμοι", όπως λέει ο ίδιος. Ζει 8 χρόνια στη χώρα μας και η τελευταία του συλλογή Πες μου, δεν ήξερες, δε ρώταγες; Τρελάθηκα και σώθηκα ήδη διακρίνεται. Στον ελεύθερο χρόνο του βλέπει παλιές, καλές ελληνικές ταινίες.